Bal manekinów

Bruno Jasieński

miejsce premiery:

Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza, Warszawa

data premiery:

26 listopada 1974

realizatorzy

reżyseria

Janusz Warmiński

przekład

Anatol Stern

adaptacja

Janusz Warmiński

scenografia

Krzysztof Pankiewicz

asystent scenografa

Bożena Łopacińska-Krencikowa

obsada

Manekin męski 41

Marian Kociniak, Andrzej Zaorski

Manekin męski 42

Andrzej Seweryn

Manekin męski 46

Andrzej Mrowiec

Manekin męski 44

Tadeusz Borowski

Manekin męski 50

Józef Duriasz

Manekin męski 52

Henryk Łapiński

Manekin męski 40

Marian Rułka

Manekin damski 34

Stanisława Celińska

Manekin damski 39

Ewa Milde

Manekin damski 39 1/2

Hanna Giza

Manekin damski 35

Ludmiła Terlecka

Manekin damski 36

Joanna Jędryka, Elżbieta Starostecka

Manekin damski 37

Grażyna Barszczewska

Paul Ribandel

Marian Kociniak

Pan Arnaux

Ignacy Machowski

Angelika

Grażyna Barszczewska

Devignard

Jerzy Kaliszewski

Pan Levasin

Piotr Pawłowski

Solange

Joanna Jędryka, Elżbieta Starostecka

Delegat I

Bogusz Bilewski

Delegat II

Henryk Talar, Jan Kociniak

Sekundant I

Zdzisław Tobiasz

Sekundant II

Bohdan Ejmont

Sekundant III

Lech Ordon, Andrzej Mrowiec

Sekundant IV

Jan Żardecki

Pułkownik de Libner

Stanisław Libner

Komisarz policji

Józef Duriasz

Lokaj I

Marian Rułka

Lokaj II

Henryk Łapiński

Manekin - Rycerz

Tadeusz Borowski

Manekin Kamerdyner

Andrzej Seweryn

zdjęcia

Program

recenzje

Recenzja

Od Irzykowskiego do Brylla

Był czas, kiedy głoszono, że teatr jest zły, bo służy literaturze. Był czas (i zdaje się powracać), kiedy głoszono, że teatr jest zły, bo literaturze nie służy. Do niedawna być „awangardowym" znaczyło wyznawać pogląd pierwszy, od jakiegoś czasu modniej jest podzielać pogląd drugi. 

Recenzja

To, co było awangardą

W każdym sezonie odbywa się co najmniej kilka premier, a czasem prapremier dramatów z okresu dwudziestolecia międzywojennego. Gra się Witkacego, odkrywa dla teatru Peipera, wraca do Jasieńskiego, Wandurskiego. Nawet Sen Kruszewskiej został bardzo dobrze pokazany na współczesnej scenie przez Hebanowskiego w ...

Recenzja

Bal w operze

„..W parkocieniach kokotessy - rozigorzał do dessous - ach, ekscessy, ach majtessy - ale ona: pas du tout"...Bruno Jasieński szedł plantami w stronę. Jagiellonki, takim go widzę, ekstrawagancko ubrany, beret na głowie choć było lato, monokl w oku, epatował burżujów i przedrzeźniał dandyzm, niepokoił ...

Recenzja

„Bal" z perspektywą

W czasie przedstawienia Balu manekinów na widowni teatru Ateneum rozrzucane są ulotki z wierszami lub Manifestem w sprawie krytyki artystycznej z roku 1921, przeznaczonym do odczytania „we wszystkich związkach artystycznych, klubach, zjazdach i organizacjach futurystycznych", a głoszącym ...

Recenzja

Pierwsze Tango w Paryżu

Pracuję ostatnio sporo - pisał w grudniu 1929 z Paryża do kraju Bruno Jasieński. - Zdaje się, że również „popełnię" coś w teatrze. Przy pewnych stosunkach może uda się wtrynić na scenę najprzód tu, po francusku. Potem miałbym już dostęp do scen polskich otwarty i nie potrzebowałbym się tam u nas wpraszać. Oczywiście to ...

Recenzja

„Bal manekinów"

Teatr Ateneum, który od wielu lat konsekwentnie realizuje repertuar atakujący widza zarówno swą treścią jak i formą, sięga też od czasu do czasu po autorów i sztuki z polskiej literatury dramatycznej dawno zapomniane lub nigdy nie grane. 

Recenzja

Ludzie - manekiny

Ateneum zrobiło bardzo trafny wybór wystawiając raz tylko grany u nas (w Katowicach przed wieloma laty) Bal manekinów Brunona Jasieńskiego. Należało się to pamięci rewolucyjnego poety i powieściopisarza, który zginął tragicznie nie doczekawszy nawet czterdziestki. Nie tylko jednak idzie o pamięć. 

Recenzja

Zabawa z perspektywy

Gdyby Bruno Jasieński mógł i zza grobu zobaczyć swój Bal manekinów, wystawiony w Ateneum w przekładzie Anatola Sterna, adaptacji i reżyserii Janusza Warmińskiego i scenografii i Krzysztofa Pankiewicza - byłby zaskoczony jakim przemianom w czasie niespełna pół wieku mógł ulec stosunek odbiorców do tej „farsy ...